eleftheriaonline.gr - 11 hours ago

Στο αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής συνεχίζονται έως την Κυριακή οι παραστάσεις του έργου «Θέλω μια χώρα» του Ανδρέα Φλουράκη, από τη θεατρική ομάδα «Fraction», σε σκηνοθεσία Γιώλικας Πουλοπούλου. Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε με αφορμή την οικονομική κρίση και, όπως σημειώνει η σκηνοθέτις, παραμένει επίκαιρο γιατί αποδομεί τις κοινωνικές δυσκολίες που πλήττουν τη χώρα μας, φωτίζοντας ζητήματα όπως η ανεργία, η οικονομική αβεβαιότητα, αλλά και την αλληλεγγύη, καθώς και το – πλέον επαναστατικό – ένστικτο της αναζήτησης και εύρεσης μιας καλύτερης ζωής. Η Γιώλικα Πουλοπούλου τονίζει ότι η όλη διαδικασία των προβών οδήγησε την ομάδα σε συνεχείς συζητήσεις με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Τα μέλη της ομάδας ήρθαν πιο κοντά και, χάρη στο κείμενο, το ερμηνεύουν από κοινού με μεγάλη πίστη και προσήλωση. Η ηθοποιός Γωγώ Μπελογιάννη επισημαίνει, παράλληλα, ότι το κοινό συγκινείται και προβληματίζεται από τις θεματικές που θίγει το έργο. Το μήνυμα του έργου είναι να μην εγκαταλείπουμε τον άνθρωπο, να διεκδικούμε και να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.   Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου Ποιες είναι οι βασικές θεματικές του έργου και πώς συνδέονται με την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής μας; Γ.Π. Το έργο γράφτηκε με αφορμή την οικονομική κρίση. Μια δεκαετία αργότερα το έργο παραμένει επίκαιρο, αφού αποδομεί τις κοινωνικές δυσκολίες που πλήττουν την χώρα μας: την δυσκολία της εύρεσης εργασίας, την περιβαλλοντική κρίση, τις ελληνικές προκαταλήψεις απέναντι στους ξένους, την οικονομική αβεβαιότητα  αλλά και την αλληλεγγύη, το επαναστατικό πλέον ένστικτο της αναζήτησης και εύρεσης μιας καλύτερης ζωής.   Τι ξεχωριστό έχει για εσάς; Υπήρξε κάτι που σας προβλημάτισε σκηνοθετικά; Γ.Π. Το έργο είναι ξεχωριστό, διότι στηρίζεται στην συζήτηση, την «διαλεκτική» πρόκειται για ανθρώπους που στην πραγματικότητα εκθέτουν τα επιχειρήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τον τόπο παραμονής τους, με την αίσθηση του ανήκειν.  Δεν υπήρξε κανένας ιδιαίτερος σκηνοθετικός προβληματισμός παρά μόνο προκλήσεις. Με απασχόλησε το πως οι μη επαγγελματίες ηθοποιοί θα αποδώσουν παραστατικά ένα τόσο επίκαιρο κείμενο, ένα κείμενο που δεν έχει έτοιμους χαρακτήρες, αφού δεν πρόκειται για ένα κλασικό έργο καταστάσεων.   Πείτε μας για το πώς λειτούργησε για την ομάδα. Γ.Π. Η ομάδα ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόταση μου για το ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου. Η όλη διαδικασία των προβών μας οδηγούσε ξανά και ξανά σε συζητήσεις με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η προσωπική μου αίσθηση είναι πως τα μέλη της ομάδας ήρθαν πιο κοντά και χάρη στο κείμενο και τελικά το υπηρετούν και το ερμηνεύουν από κοινού με μεγάλη πίστη και προσήλωση.   Ποιο είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που θέλει να περάσει στον θεατή; Γ.Π. Το μήνυμα του έργου είναι να μην εγκαταλείπουμε τον άνθρωπο, να διεκδικούμε και να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.   Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κοινού μέχρι στιγμής και πώς σας επηρεάζουν; Γ.Μ.: Το κείμενο και η απόδοσή του φαίνεται να αγγίζει το κοινό, να συγκινεί και να προβληματίζει για τις θεματικές που θίγει. Άλλωστε το έργο είναι γραμμένο από τον κύριο Φλουράκη το 2012 οπότε είναι λογικό  να αναγνωρίζουμε ή και να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις, τις ιδέες, τα “πιστεύω” και τις καταστάσεις που ξετυλίγονται. Η ανταπόκριση του κοινού δεν μπορεί παρά να μας χαροποιεί και να μας επιβεβαιώνει ότι αυτή η επιλογή ήταν εύστοχη και φυσικά ότι έχει περάσει όμορφα.    Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στη θεατρική ομάδα “Fraction”. Πότε ξεκίνησε και πώς νιώθετε που είστε μέρος της; Γ.Μ. Η Fraction ιδρύθηκε το 2017 και συστήθηκε στο κοινό με τα έργα “Εχθροί εξ αίματος“ και “Βιολογικός μετανάστης” του Αρκά. Το “Θέλω μια χώρα” είναι το τέταρτο έργο της και ελπίζουμε σε πολλές ακόμα όμορφες συνεργασίες και παραγωγές. Έχω τη χαρά να είμαι από τα πρώτα μέλη της ομάδας αλλά  και το διπλό μέλημα για την εξέλιξή της. Νιώθω όμορφα όταν υπάρχει συνεννόηση, διάθεση και συμπερίληψη μέσα στην ομάδα και τότε όλα εξελίσσονται θετικά.    Πώς επιλέγετε τα έργα που ανεβάζετε και ποια κριτήρια καθοδηγούν τις επιλογές σας; Γ.Μ. Τα έργα επιλέγονται με κριτήριο το περιεχόμενο τους και φυσικά τη δυναμική  μας. Προσωπικά χαίρομαι που μέχρι στιγμής έχουμε δουλέψει με  Έλληνες σύγχρονους συγγραφείς, καθώς η παραγωγή είναι μεγάλη και πολυ αξιόλογη.  Τι προτείνετε σε νέους που θέλουν να γνωρίσουν από κοντά την τέχνη του θεάτρου; Γ.Π. Να βλέπουν θεατρικές παραστάσεις και να διαβάζουν θεατρικά έργα. Επίσης με το να συμμετέχουν σε εργαστήρια και ομάδες θεάτρου, σίγουρα θα   γνωρίσουν βαθύτερα τον εαυτό τους και θα βιώσουν την πληρότητα της συλλογικής δημιουργίας. Το θέατρο, όπως και όλες οι τέχνες, καλλιεργούν την κριτική σκέψη και την αισθητική. Εύχομαι από καρδιάς οι νέοι και οι νέες να έρχονται ολοένα και περισσότερο σε επαφή με τις τέχνες και έτσι να καλλιεργούν αυτές τις δεξιότητες που τόσο  πολύ χρειάζεται ο κόσμος μας.   Η αφίσα του έργου αποτυπώνει μια φαινομενικά απλή σκηνή στην παραλία, με τη φράση “Θέλω μια χώρα” γραμμένη χειρόγραφα πάνω στις φωτογραφίες. Ποια είναι η συμβολική πρόθεση πίσω από αυτή την επιλογή; Τι θέλατε να επικοινωνήσετε στο κοινό πριν ακόμη μπει στην αίθουσα; Γ.Π. Ο ορίζοντας, η παραλία είναι συχνά ένα μέρος όπου πηγαίνει κανείς για να ξεχαστεί, να “αδειάσει”, να είναι ο εαυτός του. Ταυτόχρονα η ακτή αποτελεί και το μέρος- ελπίδα για τους συνανθρώπους μας που αναγκάζονται να δοκιμάσουν τον δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς. Επιλέγεται λοιπόν η παραλία και η δική μας μεσσηνιακή θάλασσα ως ένας τόπος συνάντησης, άφιξης, προσμονής, απελευθέρωσης. Η χειρόγραφη απεικόνιση του τίτλου παραπέμπει σε ξεγνοιασιά, είναι σαν το  παιδί που  γράφει στον όποιο θεό την ευχή του για μια καλύτερη ζωή. Το συνολικό μήνυμα τόσο του έργου άρα και της αφίσας είναι να ονειρευόμαστε, να βλέπουμε βαθιά και να πράττουμε με σύνεση και ανθρωπιά από κοινού.     TO EΡΓΟ «Πώς διαλύθηκαν όλα;» είναι το κοινό ερώτημα των χαρακτήρων του έργου που συνειδητοποιούν ότι ζουν καθημερινά σε ένα αβέβαιο παρόν, σε ένα ακόμα πιο αβέβαιο μέλλον. Με μοναδικό τους αίτημα το Θέλω μια χώρα... αποφασίζουν να ανέβουν σε μια σχεδία οραματιζόμενοι μία νέα χώρα που θα τους επιτρέψει να ζήσουν όπως τους αξίζει. Κεντρικός χαρακτήρας ένας χορός νέων ανθρώπων που ονειρεύονται, που «πρέπει να ονειρεύονται, αλλιώς θα πεθάνουν άυπνοι», που είναι αποφασισμένοι ότι δεν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Θα φτάσουν σε αυτή τη χώρα τελικά;   ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία: Γιώλικα Πουλοπούλου. Μουσική: Terrone- Χρήστος Καλαϊτζόπουλος. Ηχος- Φώς: Χρήστος Κουτσαϊμάνης- Γιάννης Γιάνναρος. Σχεδιασμός σκηνικών: Εύη Μπούνα. Κατασκευή σκηνικών: Bitsonis Furniture. Creative Director Graphic Design: Danny Kargas. Trailer: White Pony Films. Φωτογραφία: Κώστας Κορομηλάς. Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι: Κέλλυ Αργυροπούλου, Ιωάννα Γεωργακοπούλου, Φιλιώ Μοσχοπούλου, Γωγώ Μπελογιάννη, Εύη Μπούνα, Αρης Νικητόπουλος, Γιώργος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Σταθόπουλος, Αντώνης Στεφανούρης.   ΙΝFO: Σήμερα και αύριο στις 9.30 μ.μ., ενώ το Σάββατο και την Κυριακή στις 8.30 μ.μ. Η διάρκεια κάθε παράστασης είναι 70’ και η γενική είσοδος κοστίζει 10 ευρώ. Για πληροφορίες-κρατήσεις: 6976795531 και 6945619663. * Στις ερωτήσεις απαντούν: η σκηνοθέτις Γιώλικα Πουλοπούλου (Γ.Π.) και η ερασιτέχνης ηθοποιός Γωγώ Μπελογιάννη (Γ.Μ.).    

Latest News

Hashtags:   

Γιώλικα

 | 

Πουλοπούλου

 | 

Μπελογιάννη

 | 

μήνυμα

 | 

έργου

 | 

είναι

 | 

εγκαταλείπουμε

 | 

άνθρωπο”

 | 

Sources